انشا در مورد مدافعان حرم
سلام من پسر بچه ی ۱۰ ساله هستم که در کشور ایران زندگی میکنم. من افراد زیادی را می شناسم که جان ، ثروت و خانواده را رها کردند.
افرادی که بخاطر به دست آوردن مقامی در بهشت و دفاع از ناموسشان از جان خود می گذرند. من سعی میکنم زندگی آنها را سرمشق زندگی ام قرار بدم و من به داشتن چنین مردان شجاعی در کشورم افتخار میکنم.
من در بزرگسالی میخواهم مانند این افراد باشم و از خاک کشورم و ناموسم دفاع کنم و رضایت خدا را بگیرم.
پدرم میگوید که حضرت محمد (ص) فرموده بالاترین مقام نزد خدا شهادت در راه خدا و جنگیدن است حتی اگه آن فرد کشته شود و یا زنده بماند.
پس من هم می خواهم بالاترین مقام در نزد خدا داشته باشم به امید اینکه ما هم فردی صالح برای کشور شویم.
سلام بر مدافعان حرم
سلام برشجاع ترین مردان
سلام بر عزیزترین افراد خدا
انشا درباره مدافعان حرم
حضرت زینب (س) پیامبر عاشورا هم زیبایی را در کربلا دید. امروز هم بسیاری زیبایی را دوست دارند، دوست دارند مرگ زیبایی داشته باشند، هدف زیبایی داشته باشند، زندگی زیبایی داشته باشند و مردانه زندگی کنند چون شنیده اند آنان که مردانه زیسته اند مرگی مردانه خواهند داشت.
مدافعان حرم دریافت زیبایی از مردانگی دارند، آن ها آدم های عجیبی نیستند که از دنیا بریده باشند، همسر، فرزند و پدر و مادر نداشته باشند.
یکی دانشجو است و درس را برای هدف زیبایش رها کرده و دیگری نانواست، پدر بودند، همسر بودند، دوست داشتنی بودند و دوست می داشتند اما عشقی بزرگتر اسباب حرکت آن ها شد.
قصه عشق هر کدام شان به حرم حضرت زینب کبری (س) شنیدنی است، اما همه اش در این مجال نمی گنجد و خود آن ها هم ترجیح می دهند گمنام باشند.
خلاصه، ماجرا از چند سال قبل شروع شد و از حدود دو سال قبل با حمله تروریست ها به آرامگاه حجر بن عدی صحابی پیامبر(ص) و تهدید به تخریب بارگاه خواهر حضرت ارباب اوج گرفت.
جوانان مسلمان با شعار «کلنا عباسک یا زینب» از سراسر سرزمین های اسلامی به سمت سوریه حرکت کردند تا چون عباسِ زینب باشند.
جوانانِ افغانستانی، عراقی، لبنانی، یمنی، ایرانی و پاکستانی به سوری ها پیوستند و در برابر تروریست های تکفیری قد علم کردند.
افغانستانی های آن جا به «فاطمیون» معروف هستند، عراقی ها «عباسیون» و … . اما همه آن ها در عینِ گمنامی، می جنگند تا با اهدای خون شان نگذارند دشمنِ تکفیری، وجبی به زینبیه نزدیک شود.
درسته وقت گذاشتید ولی …