انشا درمورد حاکمی دو گوش ناشنوا داشت

انشا درمورد حاکمی دو گوش ناشنوا داشت

حاکمی دو گوشش کر شد و درمان دکتر های ان زمان هم هیچ تاثیری بر روی گوش حاکم نداشت. حاکم از این اتفاق که موجب شده بود که او هیچ صدایی از ادم ها را نشنود خیلی ناراحت بود و نمی دانست چکار کند.

روزی یک ادم دانا به پیش حاکم رفت و با اشاره و نوشتن به او گفت ای سلطان چرا غمگین هستی ؟

شما فقط یکی از حس های خود را از دست دادی و خداوند به شما حس های دیگر هم به شما داده است که سالم اند و میتوانید از آنها استفاده کنید. حاکم کمی فکر کرد و با ایما و اشاره گفت: ای مرد دانا حرف تو درست است و من از نعمت های دیگری که خدا در وجود من قرار داده است غافل بودم.

حاکمی دو گوش ناشنوا داشت

روزی روزگاری در سرزمینی، حاکم عادل و دادگری بود که همیشه به داد مظلومان و ستم دیدگان می رسید و از آنان حمایت می کرد. روزی از روز ها حاکم بر اثر صدای انفجار مهیبی در جنگ، قدرت شنوایی اش را از دست داد و ناشنوا شد.

او به سبب آنکه دیگر نمی توانست صدای عدالت طلبی مظلومی را بشنود و به او یاری برساند، بسیار غمگین و دل شکسته بود و نمی دانست که چه کند و بسیار کلافه شده بود.

در همان شهر، شخص دانایی می زیست که بسیار عالم و عارف بود. وقتی مردم شهر او را از وضع ناراحت کننده حاکم با خبر کردند، خود را به نزد حاکم رساند و به کمک علائم و نوشته به حاکم گفت: ای پادشاه ، برای چه اینقدر غمگین و افسرده هستید ؟

شما تنها یکی از حواس خود را از دست داده اید؛ دنیا که به آخر نرسیده است. خداوند متعال به شما حس های دیگری هم عطا کرده است که شکر خدا همگی سالم هستند. نا امید نباشید و از آز آن ها بیشتر استفاده کنید.

حاکم با شنیدن سخنان عارف به فکر فرو رفت و سپس با اشاره گفت: ای حکیم دانا، حق با توست. من به جز گوش هایم نعمت های زیادی دارم که تا این لحظه از آن ها بی خبر بودم.

زندگانی ما انسان ها شباهت های بسیاری به وضعیت حاکم شهر دارد. ممکن است در زندگی خود دچار مشکلاتی شده باشیم و یا موقعیت، منصب یا عزیزی را از دست داده باشیم.

نا امیدی راه درستی نیست. مسیر درست، این است که به نعمت های بی شماری که خداوند به ما داده است فکر کنیم و خداوند و نعمت هایش را از یاد نبریم .