غزل کاشانه رندان – فال حافظ

غزل کاشانه رندان – فال حافظ

غزل شماره 326 دیوان حافظ به استقبال غزل عبید زاکانی و با عنایت به مضامین غزل آن شاعر در همان وزن و قافیه و با ردیفی دیگر ساخته است. حافظ می‌گوید در خلوتسرای خوشباشی معشوقی زیبا دارم که سر گیسوان و رخساره‌اش مرا سخت بی‌قرار ساخته است. در ادامه با صدای بلند می‌گوید که عاشقی، رندی و میخوارگی خود را از عشق آن یار پریچهره دارم.

فال حافظ با معنی و تعبیر کامل و تفسیر بیت به بیت غزل شماره 326 حافظ را در تحقیقستان بخوانید.

غزل کاشانه رندان – غزل در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم – غزل 326 حافظ

در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم

کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم

عاشق و رندم و میخواره به آواز بلند

وین همه منصب از آن حور پریوش دارم

گر تو زین دست مرا بی سر و سامان داری

من به آه سحرت زلف مشوش دارم

گر چنین چهره گشاید خط زنگاری دوست

من رخ زرد به خونابه منقش دارم

گر به کاشانه رندان قدمی خواهی زد

نقل شعر شکرین و می بی‌غش دارم

ناوک غمزه بیار و رسن زلف که من

جنگ‌ها با دل مجروح بلاکش دارم

حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است

بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم

غزل شماره 326 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

نتیجه تفال غزل شماره 326 حافظ :

1- عشقی سوزان همچون آتش در دل داری و محبوب تو فردی نیکوست. به زودی بخت با تو یار خواهد بود و روزگار شاد و خوشی فرا می‌رسد. قدر تک تک لحظه‌های شاد زندگی‌ات را بدان. نگرانی و اضطراب را از خود دور کن.غم‌ها و رنج و سختی روزگار به سرعت باد می‌گذرد؛ از آنها برای زندگی خود تجربه‌ای کسب کن.

2- به خانواده و دوستان خود اعتماد کن. امکانات زندگی را در حد لازم و کافی داری، پس اگر دوستی نزد تو آمد، با خوش‌رویی از او دستگیری نما. 

معنی و تفسیر غزل شماره 326 حافظ – معنی غزل در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم

بیت اول

در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم
کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم

در خلوت‌سرا و عشرتکده خود محبوبی دارم که حلقه گیسویش مانند نعل اسبی که در آتش نهند بر روی گونه سرخ آتشگون او قرار گرفته و پیوسته مرا شیفته و بی‌قرار خود ساخته است.

✦✦✦✦

بیت دوم

عاشق و رندم و میخواره به آواز بلند
وین همه منصب از آن حور پریوش دارم

من رندی عاشق‌پیشه و شرابخواری سرآوازه و مشهورم و این همه مقام و مرتبه را مدیون آن زیباروی پری‌مانند هستم.

✦✦✦✦

بیت سوم

گر تو زین دست مرا بی سر و سامان داری
من به آه سحرت زلف مشوش دارم

هرگاه مرا این‌گونه نابسامان و بی‌سرانجام سازی، هنگام سحر، با آه خود گیسوهای تو را پریشان و نابسامان می‌کنم.

✦✦✦✦

بیت چهارم

گر چنین چهره گشاید خط زنگاری دوست
من رخ زرد به خونابه منقش دارم

اگر خط سبز عارض تو دوست عزیز، این‌گونه جلوه‌گری کند، من چهره زرد خود را با اشک خونین منقش خواهم کرد.

✦✦✦✦

بیت پنجم

گر به کاشانه رندان قدمی خواهی زد
نقل شعر شکرین و می‌ بی‌غش دارم

و اگر تو به خانه محقر عیاران بیایی با شراب ناب خالص و نُقل شعر شیرین از تو پذیرایی می‌کنم.

✦✦✦✦

بیت ششم

ناوک غمزه بیار و رسن زلف که من
جنگ‌ها با دل مجروح بلاکش دارم

با خودت تیر عشوه و ریسمان زلف خود را بیاور که من برای دربند کردن دل رنجیده و سرکش خود با آن کشمکش‌های زیادی دارم.

✦✦✦✦

بیت هفتم

حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است
بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم‌

ای حافظ، وقتی که دنیا با همه غم‌ها و شادی‌هایش می‌گذرد، همان بهتر که به شادی گراییده و غم از دل بزدایم.