غزل عیش مدام – فال حافظ

غزل عیش مدام – فال حافظ

غزل شماره 417 دیوان حافظ در زمان شاه شجاع و در زمانی که روابط فیمابین کاملاً حسنه بوده است، به هنگام یکی از مسافرت‌های شاه شجاع سروده است. طبق بیت اول زندگی حافظ در عیش مدام و خوشی است و از شراب ناب و لعل لب یار کامروا است؛ او با آوردن لفظ «الحمدلله» به خاطر این نعمت‌ها خدا را شکر می‌کند. در بیت دوم به بخت خوبش اشاره می‌کند.

فال حافظ با معنی و تعبیر کامل و تفسیر بیت به بیت غزل شماره 417 حافظ را در تحقیقستان بخوانید.

غزل عیش مدام – غزل عیشم مدام است از لعل دلخواه – غزل 417 حافظ

عیشم مدام است از لعل دلخواه

کارم به کام است الحمدلله

ای بخت سرکش تنگش به بر کش

گه جام زر کش گه لعل دلخواه

ما را به رندی افسانه کردند

پیران جاهل شیخان گمراه

از دست زاهد کردیم توبه

و از فعل عابد استغفرالله

جانا چه گویم شرح فراقت

چشمی و صد نم جانی و صد آه

کافر مبیناد این غم که دیده‌ست

از قامتت سرو از عارضت ماه

شوق لبت برد از یاد حافظ

درس شبانه ورد سحرگاه

غزل شماره 417 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

نتیجه تفال غزل شماره 417 حافظ :

روزگار بر وفق مراد تو شده و به آرزوهای دلخواهت خواهی رسید. محبوب تو آرزوی بسیاری از انسان‌ها و مایه رشک زیبارویان است. در امر زندگی کاملاً موفق خواهی بود. از حسودان و ریاکاران دوری کن. نسبت به دیگران مغرور نباش تا نعمت و سعادت تو پایدار و مداوم باشد. از گناهان سابق خود مخصوصاً ریاکاری و دورویی توبه نما و هرگز خداوند را فراموش مکن.

معنی و تفسیر غزل شماره 417 حافظ – معنی غزل عیشم مدام است از لعل دلخواه

بیت اول

عیشم مدام است از لعل دلخواه
کارم به کام است الحمدلله

از لب لعل دلپذیر یار پیوسته زندگی خوشی دارم؛ خدا را سپاس که کار‌ها بر وفق مراد پیش می‌رود.

✦✦✦✦

بیت دوم‌

ای بخت سرکش تنگش به بر کش
گه جام زر کش گه لعل دلخواه‌

ای اقبال سرفراز من، یار را محکم در آغوش بفشار، گاهی از جام زرین شراب بنوش و گاه کام دل از لب سرخ یار برگیر.

✦✦✦✦

بیت سوم

ما را به رندی افسانه کردند
پیران جاهل شیخان گمراه

مرشد‌های نادان و شیخ‌های راه از چاه باز نشناخته ما را به لاابالی‌گری شهره شهر کردند.

✦✦✦✦

بیت چهارم

از دست زاهد کردیم توبه
و از فعل عابد استغفرالله

به سبب رفتار ناهنجار زاهد و کار‌های ناپسند عابد مکار، از زهد و عبادت توبه کرده و به خدا پناه می‌برم.

✦✦✦✦

بیت پنجم

جانا چه گویم شرح فراقت
چشمی و صد نم جانی و صد آه‌

ای عزیز من، سرگذشت دوری تو را چگونه با دیدگانی پر از صد قطره اشک و جانی با صد ناله شرح دهم؟

✦✦✦✦

بیت ششم

کافر مبیناد این غم که دیده‌ست
از قامتت سرو از عارضت ماه

این اندوه که از رشک اندام موزون و چهره زیبای تو به سرو بوستان و ماه آسمان دست داده نصیب کافر نشود.

✦✦✦✦

بیت هفتم

شوق لبت برد از یاد حافظ
درس شبانه ورد سحرگاه

اشتیاق بوسیدن لب تو درس شبانه و دعای صبحگاهی را از یاد حافظ برد.