انشا درمورد زمستان
زمستان،فصل سرما،فصل پایان سرما، فصلی که میتواند نویدی برای در راه بودن بهار باشد. فکر کنید که زمستان نبود،دیگر بهار متفاوت نبود و شوقی به همراه نداشت.زمستان نشانه بزرگی خداوند و منشأ سرماست.
اگر زمستان به جای سردی روی گرم داشت، دیگر نامش زمستان نبود،دیگر با امدنش شوقی نبود و با بارش الماس های سفید ذوغی در دلها نبود.
میتوان به زمستان نگاه دیگری داشت،زمستان خود را بی برگ و باری میسازد تا بارسیدن بهار تازگی خود را از دست ندهد، زمستان میتواند رویایی باشد،هم برای کسانی که در یک منتظقه مرطوب زندگی میکنند و هم کسانی که در مناطق گرمسیر دیدن و تجربه کردن زمستان برایشان ارزوست
رویای زمستان میتواند متفاوت باشد ،دیدن بلور های برف،سرد شدن دستان و سرخی صورت زمانی که در مجاورت با سرما قرار میگیرد, این ها برای یک جوان یا نوجوان یک خواسته رویایی باشد، شاید برای کسی که این مطلب را میشنود طنز امیز باشد.
ولی اگر یک جوان که ذهن بازی دارد به اعماق وجود خود بیاندیشد و از خود بپرسد که در زمستان چه کارهایی را دوست دارد انجام دهد شاید یک مورد ،حتی کوچک هم پی ببرد ،هرگز فراموش نکنید که میتوان با چیزهای حتی کوچک هم رویا ساخت.
اگر لطف خداوند نبود چگونه زندگی داشتیم،شما فکر کنید که برف ها اسیدی بودند ،دیگرهیچ کس و هیچ چیزی در امان نبود ،همه ی موجودات به جای شور و شوق برای باریدن برف ،نگرانی و نفرت را در دل خود می پروراندند.
ای خدایی که مهربانی ات شامل همه ی موجودات میشود و خیر و صلاح هرکسی را بهتر از خودش میدانی تورا برای تمامی نعمت های که در اختیار ما قرا داده ای سپاسگذارم.
