شوادان در جنوب ایران
شوادان یا شوادون در معماری جنوب ایران –بخصوص شوشتربه‌علت شرایط آب و هوایی گرم و مرطوب حاکم بر آنجا، معماران برای فراهم کردن شرایط اسایش و زنگی راحتی- فضایی سردابی در زیرزمین درنظر میگیرند، ضخامت دیوار و مصالح خشت و آجر در قالب عایق حرارتی و از همه مهمتر وجود حفره هایی در دیوار و سقف تعبیه می شود کمکی است بسیار ارزنده برای عدم انتقال هوای گرم به داخل محیطی که انسان زندگی می کند.
با توجه به عوامل ناسازگار اقلیمی این منطقه، استفاده از سطوح زیرین زمین، استفاده از شبستان و شودان را پی می افکند.زندگی کردن در گرم ترین روزهای تابستان در هوایی معتدل را امکان پذیر می کند.
شوادان که از آن با شبادان نیز نام برده شده است، در سطحی پائین تر از شیستان قرار می گیرد و به منزله ی زیرزمینی ست عمیق که زندگی در شرایط ناسازگار اقلیمی را مهیا می کند.
در گذشته برای تأمین آب شهر، دست به حفر قنات هایی می زدند که نیاز محله ها را برطرف سازد.از این قنات ها در هر محله چندین دسترسی به کوچه ها وجود داشت.
مردم آب را به زیر زمین خانه ها هدایت می کردند. در زمان صفویه به علت پایین آمدن سطح آب ، مردم برای گریز از گرما به زیر زمین هایی در عمق بسیار پناه می بردند که به نام شبادان معروف گشت.
درباره‌ی اطلاق نام شودان به این زیر زمین ها باید ذکر شود که در مناطق کویری کلمه ی شبو به معنای زیر استفاده می شده است. تا جایی که به زیرزمین شبوزمین می گفتند.
گردآوری توسط: تحقیقستان
